Aleksandra Maria Klepin - Dawczyni komórek macierzystych

Do bazy potencjalnych dawców szpiku DKMS zarejestrowałam się w 2017 roku, podczas akcji charytatywnej, gdzie poszukiwany był niespokrewniony dawca dla małego wojownika. Od zarejestrowania w bazie dawców, minęło kilka lat i kompletnie zapomniałam, że w ogóle jestem tam zarejestrowana. Dlatego też, gdy bliska mi osoba dostała telefon z fundacji DKMS, że chcą się ze mną skontaktować a nie mogą, byłam w szoku. Pewnie zastanawiasz się, dlaczego nie skontaktowali się bezpośrednio ze mną... Dlatego, że nie zaktualizowałam swoich danych, nie myślałam o tym. Teraz wiem, że trzeba o tym pamiętać, jest to bardzo ważne, dlatego też o tym wspomniałam.

Po rozmowie z koordynatorem DKMS i dokładnym wytłumaczeniu mi kolejnych kroków, czułam strach, ekscytację i radość, że to ja mogę podarować komuś nowe życie. Po badaniach, które musiałam przejść
i które się powiodły, dowiedziałam się, że szpik będzie pobrany z talerza kości biodrowej. Bałam się, ale nie zmieniłam zdania. Nie było chwili zawahania, dalej byłam gotowa pomóc. Przez cały czas byłam
w stałym kontakcie z panią koordynator, która odpowiadała na moje pytania, wszystko dokładnie tłumaczyła i służyła pomocą.

Dzień przed pobraniem szpiku, stawiłam się w ośrodku pobrania. Zostałam miło przyjęta przez personel medyczny i dobrze zaopiekowana. Kilka godzin po pobraniu szpiku czułam się dobrze. Zadzwoniła też do mnie pani koordynator DKMS z zapytaniem o moje samopoczucie. Wtedy też dowiedziałam się, że pomogłam małej wojowniczce - mojej "genetycznej bliźniaczce".

Poczułam się bardzo z nas dumna. Z siebie, bo pomogłam, z niej bo walczyła.

Mam nadzieję, że teraz moja "bliźniaczka genetyczna" będzie mogła cieszyć się życiem i czerpać z niego garściami.

Niech moja historia będzie dla Ciebie motywacją, aby zarejestrować się jako potencjalny dawca szpiku.

To nic nie boli, a może uratować komuś życie!