Wirusowe zapalenie wątroby typu A jest zakaźną chorobą, powodowaną przez HAV – wirusa zapalenia wątroby typu A, zdolnego do wywołania zmian w obrębie wątroby (o charakterze zapalnym oraz martwiczym). W jaki sposób można zarazić się WZW A i jakie są objawy? Na czym polega profilaktyka i leczenie?
Ostre wirusowe zapalenie wątroby typu A (nazywane również żółtaczką typu A czy też żółtaczką pokarmową) jest powodowane bezpośrednio zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu A. Pod wpływem obecności wirusa w organizmie, uszkodzeniom ulegają hepatocyty (komórki wątroby), co prowadzi do zapalenia, a w ciężkich przypadkach – do martwicy tego organu.
Jedynym rezerwuarem HAV są ludzie, a materiałem zakaźnym – ich odchody. Wirus wydalany jest wraz z kałem po zakażeniu, nawet na 1-2 tygodnie przed wystąpieniem objawów, a także do tygodnia po ich zaobserwowaniu. Do zakażenia dochodzi zwykle na drodze pokarmowej (w wyniku jedzenia brudnymi rękoma i/lub spożywania zanieczyszczonych produktów). W mniejszym odsetku przypadków transmisja wirusa może nastąpić w wyniku kontaktów seksualnych (zwłaszcza analnych) oraz przez używanie skażonych igieł lub strzykawek. Bardzo rzadko zdarza się, że zakażenie następuje u Pacjenta po przetoczeniu krwi (transfuzji).
Istnieją czynniki ryzyka, których wystąpienie sprzyja zachorowaniu na WZW A. Wśród nich wyróżnia się:
Wirusowe zapalenie wątroby typu A bardzo często nie daje żadnych objawów, a Pacjent nawet nie wie, że doszło do zakażenia. Jeśli jednak symptomy się pojawią, to mogą obejmować:
Zazwyczaj objawy zapalenia wątroby ustępują u Pacjenta po kilku dniach. Niestety, bardzo rzadko zdarza się, że choroba przyjmuje postać piorunującą – przebiegającą z ostrą niewydolnością wątroby (wówczas konieczna jest szybka interwencja medyczna). Najbardziej narażeni na ciężki przebieg WZW A są seniorzy, a także Pacjenci niedożywieni oraz osoby z przebytymi wcześniej chorobami wątroby lub z uszkodzeniami tego narządu.
Diagnostyka wirusowego zapalenia wątroby typu A polega przede wszystkim na przeprowadzeniu dokładnego wywiadu (zwłaszcza w kontekście wcześniejszych kontaktów z osobami chorymi) oraz na wykonaniu badań krwi na obecność przeciwciał przeciwko wirusowi. W celu oceny czynności wątroby lekarz może zlecić tak zwany panel wątrobowy („próby wątrobowe”), służący sprawdzeniu aktywności enzymów wątrobowych, a także badanie stężenia bilirubiny.
Jak wygląda terapia WZW A? Leczenie polega przede wszystkim na łagodzeniu objawów i powinno skupiać się na zapewnieniu Pacjentowi odpowiednich warunków do regeneracji organizmu. Za to z kolei odpowiada właściwy poziom odżywienia oraz nawodnienia. W związku z tym choremu zaleca się odpoczynek (w tym rezygnację z intensywnej aktywności fizycznej – również w okresie około miesiąca po ustąpieniu objawów, czyli na czas rekonwalescencji). Oprócz tego w terapii WZW A istotną rolę odgrywa dieta. Powinna być dostosowana do zapotrzebowania energetycznego Pacjenta, z przewagą łatwych do przyswojenia węglowodanów, z zawartością tłuszczów (warto, by stanowiły 10-20% jadłospisu) oraz białka (około 10%). Należy dbać o nawodnienie organizmu, z uwagi na ryzyko odwodnienia u osób cierpiących na WZW A.
Zalecenia dotyczące Pacjentów z wirusowym zapaleniem wątroby typu A dotyczą także całkowitego zakazu spożywania alkoholu – zarówno na czas leczenia, jak i rekonwalescencji. Dodatkowo muszą oni unikać niektórych leków –metabolizowanych w wątrobie i powodujących zatrzymanie żółci (leki cholestatyczne). Chorzy przechodzący WZW A ciężko muszą być hospitalizowani.
U większości Pacjentów WZW A udaje się wyleczyć bez żadnych powikłań. Na powikłania narażone są osoby niedożywione, po 50. roku życia, z wcześniej uszkodzoną wątrobą. Może u nich dojść do wspomnianego już piorunującego zapalenia wątroby i ostrej niewydolności tego narządu czy do uszkodzenia nerek.
Najskuteczniejszą formą profilaktyki zachorowania na ostre zapalenie wątroby typu A jest poddanie się szczepieniu. W Polsce dodtępne są szczepionki przeciwko WZW typu A i preparat skojarzony przeciwko WZW A oraz WZW B. Pełny schemat szczepienia szczepionką przeciwko WZW typu A obejmuje podanie dwóch dawek, a szczepionką skojarzoną -3 dawek. Szczepienie powinny rozważyć szczególnie osoby udające się do krajów endemicznego występowania WZW A, z niedoborami odporności, cierpiące na choroby wątroby, mające zawodowo kontakt z Pacjentami i dziećmi, a także z nieczystościami. Ogólnie rzecz biorąc, warto, by szczepionkę przyjęły osoby narażone na zakażenie z uwagi na ekspozycję na czynniki ryzyka.
Do profilaktyki wirusowego zapalenia wątroby należy także zachowanie najwyższych standardów higieny obejmujących dokładne mycie rąk, przestrzeganie higieny i stosowanie środków zabezpieczających podczas kontaktu z chorymi, zabezpieczanie stosunków seksualnych (zwłaszcza analnych).
Przebyte WZW A nie jest przeciwwskazaniem do rejestracji w bazie Dawców szpiku, jeśli nie pozostały komplikacje lub powikłania po infekcji.
Źródła: